როგორ იწვევენ მცურავი ფოტოელექტრული პანელები მსოფლიოში ქარიშხალს!

ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში მთელ მსოფლიოში ტბებისა და კაშხლების მშენებლობაში მცურავი ფოტოელექტრული პროექტების ზომიერი წარმატების საფუძველზე, შესაძლოა, ოფშორული პროექტები დეველოპერებისთვის ახალ შესაძლებლობას წარმოადგენდეს, როდესაც ისინი ქარის ელექტროსადგურებთან ერთად განლაგდებიან.

ჯორჯ ჰეინსი განიხილავს, თუ როგორ გადადის ინდუსტრია პილოტური პროექტებიდან კომერციულად სიცოცხლისუნარიან მასშტაბურ პროექტებზე, დეტალურად აღწერს მომავალ შესაძლებლობებსა და გამოწვევებს. გლობალურად, მზის ენერგიის ინდუსტრია აგრძელებს პოპულარობის მოპოვებას, როგორც ცვლადი განახლებადი ენერგიის წყარო, რომლის გამოყენებაც სხვადასხვა რეგიონშია შესაძლებელი.

მზის ენერგიის გამოყენების ერთ-ერთი უახლესი და შესაძლოა ყველაზე მნიშვნელოვანი გზა ინდუსტრიის წინა პლანზე წამოიწია. მცურავი ფოტოელექტრული პროექტები ოფშორულ და სანაპირო წყლებში, ასევე ცნობილი როგორც მცურავი ფოტოელექტრული სისტემები, შესაძლოა რევოლუციურ ტექნოლოგიად იქცეს, რომელიც წარმატებით გამოიმუშავებს მწვანე ენერგიას ადგილობრივად იმ ადგილებში, რომელთა განვითარება ამჟამად გეოგრაფიული შეზღუდვების გამო რთულია.

მცურავი ფოტოელექტრული მოდულები ძირითადად ისევე მუშაობენ, როგორც ხმელეთზე დაფუძნებული სისტემები. ინვერტორი და მასივი მცურავ პლატფორმაზეა დამაგრებული, ხოლო კომბინატორის ყუთი ენერგიის გამომუშავების შემდეგ აგროვებს მუდმივ დენის ენერგიას, რომელსაც შემდეგ მზის ინვერტორი ცვლად დენად გარდაქმნის.

მცურავი ფოტოელექტრული სისტემების განთავსება შესაძლებელია ოკეანეებში, ტბებსა და მდინარეებში, სადაც ქსელის აშენება შეიძლება რთული იყოს. ამ ტექნოლოგიით დიდად შეიძლება ისარგებლონ ისეთმა რეგიონებმა, როგორიცაა კარიბის ზღვის აუზის ქვეყნები, ინდონეზია და მალდივები. საპილოტე პროექტები განხორციელდა ევროპაში, სადაც ტექნოლოგია კვლავ იძენს იმპულსს, როგორც დეკარბონიზაციის არსენალის დამატებითი განახლებადი იარაღი.

როგორ იპყრობს მცურავი ფოტოელექტრული პანელები მსოფლიოს

ზღვაში მცურავი ფოტოელექტრული სისტემების ერთ-ერთი მრავალი უპირატესობა ის არის, რომ ტექნოლოგიას შეუძლია თანაარსებობდეს არსებულ ტექნოლოგიებთან, რათა გაიზარდოს ენერგიის წარმოება განახლებადი ენერგიის ელექტროსადგურებიდან.

პროექტის სიმძლავრის გასაზრდელად, ჰიდროელექტროსადგურების გაერთიანება შესაძლებელია ოფშორულ მცურავ ფოტოელექტრულ პანელებთან. მსოფლიო ბანკის ანგარიშში „სადაც მზე წყალს ხვდება: მცურავი ფოტოელექტრული ბაზრის“ შესახებ ნათქვამია, რომ მზის სიმძლავრის გამოყენება შესაძლებელია პროექტის ელექტროენერგიის გამომუშავების გასაზრდელად და ასევე შეუძლია ხელი შეუწყოს დაბალი ენერგომოხმარების მართვას, რაც ჰიდროელექტროსადგურებს საშუალებას მისცემს იმუშაონ „პიკური დატვირთვის“ რეჟიმში და არა „საბაზისო დატვირთვის“ რეჟიმში. წყლის დონის პერიოდში.

ანგარიშში ასევე დეტალურად არის აღწერილი ოფშორული მცურავი ფოტოელექტრული სისტემების გამოყენების სხვა დადებითი ზეგავლენები, მათ შორის წყლის გაგრილების პოტენციალი ენერგიის წარმოების გაზრდის მიზნით, მოდულების გარემომცველი გარემოსგან დაჩრდილვის შემცირება ან თუნდაც აღმოფხვრა, დიდი ტერიტორიების მომზადების საჭიროების არარსებობა და ინსტალაციისა და განლაგების სიმარტივე.

ჰიდროენერგია არ არის ერთადერთი არსებული განახლებადი ენერგიის გენერაციის ტექნოლოგია, რომლის მხარდაჭერაც შესაძლებელია ზღვაში მცურავი ფოტოელექტრული სისტემების გამოჩენით. ოფშორული ქარის ენერგია შეიძლება გაერთიანდეს ოფშორულ მცურავ ფოტოელექტრულ სისტემებისთან, რათა მაქსიმალურად იქნას გამოყენებული ამ დიდი სტრუქტურების სარგებელი.

ამ პოტენციალმა დიდი ინტერესი გამოიწვია ჩრდილოეთის ზღვაში არსებული მრავალი ქარის ელექტროსადგურის მიმართ, რაც ზღვაში მცურავი ფოტოელექტრული ელექტროსადგურების განვითარების იდეალურ წინაპირობას ქმნის.

„Oceans of Energy“-ის აღმასრულებელმა დირექტორმა და დამფუძნებელმა, ალარდ ვან ჰოეკენმა, განაცხადა: „ჩვენ გვჯერა, რომ თუ ოფშორულ მცურავ ფოტოელექტრულ სისტემებს ოფშორულ ქარის ენერგიასთან შევათავსებთ, პროექტების განვითარება გაცილებით სწრაფად იქნება შესაძლებელი, რადგან ინფრასტრუქტურა უკვე არსებობს. ეს ტექნოლოგიების განვითარებას უწყობს ხელს“.

ჰოეკენმა ასევე აღნიშნა, რომ თუ მზის ენერგია არსებულ ოფშორულ ქარის ელექტროსადგურებთან გაერთიანდება, მხოლოდ ჩრდილოეთ ზღვაში დიდი რაოდენობით ენერგიის გენერირება იქნება შესაძლებელი.

„თუ გააერთიანებთ ოფშორულ ფოტოელექტრულ და ოფშორულ ქარის ენერგიას, მაშინ ჩრდილოეთის ზღვის მხოლოდ 5 პროცენტს შეუძლია მარტივად უზრუნველყოს ნიდერლანდებისთვის ყოველწლიურად საჭირო ენერგიის 50 პროცენტი.“

ეს პოტენციალი აჩვენებს ამ ტექნოლოგიის მნიშვნელობას მთლიანად მზის ინდუსტრიისთვის და იმ ქვეყნებისთვის, რომლებიც დაბალნახშირბადიან ენერგოსისტემებზე გადადიან.

ზღვაში მცურავი ფოტოელექტრული სისტემების გამოყენების ერთ-ერთი უდიდესი უპირატესობა ხელმისაწვდომი სივრცეა. ოკეანეები ამ ტექნოლოგიის გამოყენების უზარმაზარ ტერიტორიას ქმნის, ხმელეთზე კი სივრცისთვის მრავალი გამოყენება იბრძვის. მცურავ ფოტოელექტრულ ენერგიას ასევე შეუძლია შეამსუბუქოს შეშფოთება სასოფლო-სამეურნეო მიწებზე მზის ფერმების მშენებლობასთან დაკავშირებით. დიდ ბრიტანეთში ამ სფეროში შეშფოთება იზრდება.

RWE Offshore Wind-ის მცურავი ქარის ენერგიის განვითარების ხელმძღვანელი, კრის უილოუ, ეთანხმება ამ მოსაზრებას და ამბობს, რომ ტექნოლოგიას უზარმაზარი პოტენციალი აქვს.

„ოფშორულ ფოტოელექტრულ ენერგიას აქვს პოტენციალი, რომ საინტერესო განვითარება იყოს ხმელეთზე და ტბისპირა ტექნოლოგიებისთვის და ახალ კარს გაუხსნის გიგანტური ვატიანი მასშტაბის მზის ენერგიის გენერაციას. მიწის დეფიციტის გვერდის ავლით, ეს ტექნოლოგია ახალ ბაზრებს ხსნის.“

როგორც უილოკმა აღნიშნა, ოფშორული ენერგიის წარმოების გზის შექმნით, ოფშორული ფოტოელექტრული პანელები აღმოფხვრის მიწის დეფიციტის პრობლემებს. როგორც ინგრიდ ლომემ, Moss Maritime-ის უფროსმა საზღვაო არქიტექტორმა, ნორვეგიულმა საინჟინრო ფირმამ, რომელიც ოფშორულ განვითარებაზე მუშაობს, აღნიშნა, რომ ტექნოლოგია შეიძლება გამოყენებულ იქნას ისეთ პატარა ქალაქ-სახელმწიფოებში, როგორიცაა სინგაპური.

„ნებისმიერი ქვეყნისთვის, რომელსაც ხმელეთზე ენერგიის წარმოებისთვის შეზღუდული სივრცე აქვს, ზღვაში მცურავი ფოტოელექტრული სისტემების პოტენციალი უზარმაზარია. სინგაპური ამის ნათელი მაგალითია. მნიშვნელოვანი სარგებელია ელექტროენერგიის გამომუშავების შესაძლებლობა აკვაკულტურის, ნავთობისა და გაზის წარმოების ობიექტების ან სხვა ენერგიის მომთხოვნი ობიექტების გვერდით.“

ეს სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია. ტექნოლოგიას შეუძლია შექმნას მიკროქსელები იმ ტერიტორიებისთვის ან ობიექტებისთვის, რომლებიც არ არის ინტეგრირებული უფრო ფართო ქსელში, რაც ხაზს უსვამს ტექნოლოგიის პოტენციალს დიდი კუნძულების მქონე ქვეყნებში, რომლებსაც ეროვნული ქსელის აშენება გაუჭირდებათ.

კერძოდ, სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიას, განსაკუთრებით ინდონეზიას, შეუძლია ამ ტექნოლოგიიდან უზარმაზარი ბიძგი მიიღოს. სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიას აქვს დიდი რაოდენობით კუნძულები და მიწა, რომლებიც არც თუ ისე შესაფერისია მზის ენერგიის განვითარებისთვის. ამ რეგიონს აქვს წყლის ობიექტებისა და ოკეანეების უზარმაზარი ქსელი.

ტექნოლოგიას შეუძლია გავლენა მოახდინოს ეროვნული ქსელის მიღმა დეკარბონიზაციაზე. მცურავი ფოტოელექტრული სისტემების დეველოპერ Solar-Duck-ის მთავარმა კომერციულმა დირექტორმა, ფრანცისკო ვოზამ, ხაზი გაუსვა ამ ბაზრის შესაძლებლობას.

„ჩვენ დავიწყეთ კომერციული და კომერციამდელი პროექტების ნახვა ისეთ ადგილებში, როგორიცაა საბერძნეთი, იტალია და ნიდერლანდები ევროპაში. თუმცა, შესაძლებლობები არსებობს სხვა ადგილებშიც, როგორიცაა იაპონია, ბერმუდის კუნძულები, სამხრეთ კორეა და მთელი სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზია. იქ ბევრი ბაზარია და ვხედავთ, რომ ამჟამინდელი აპლიკაციები უკვე კომერციალიზებულია იქ.“

ამ ტექნოლოგიის გამოყენება შესაძლებელია ჩრდილოეთ ზღვასა და სხვა ოკეანეებში განახლებადი ენერგიის გამომუშავების სიმძლავრის რადიკალურად გასაფართოებლად, რაც ენერგეტიკულ გარდამავალ პროცესს ისე დააჩქარებს, როგორც არასდროს. თუმცა, ამ მიზნის მისაღწევად რამდენიმე გამოწვევისა და დაბრკოლების გადალახვაა საჭირო.